Rzeczy, których nie wyrzuciłem

Po śmierci matki znajoma pokazała mi album.

– Tutaj jest wiele zdjęć Joasi – powiedziała.

Z uprzejmą miną przewracałem strony. Nigdzie jej nie znalazłem. Matka nie lubiła się fotografować. Bezbłędna intuicja zawsze wskazywała jej miejsce tuż obok, pół kroku za kadrem. Tyłem do obiektywu. W ostateczności znajdowała kogoś, kto w kluczowym momencie wyprostuje się, wzruszy ramieniem, zamacha – i na zawsze ją przesłoni.

Zanim został – nie bójmy się dużych słów – genialnym pisarzem, Marcin Wicha był grafikiem. Kiedy pomysł na Analog dorastał, wyobrażaliśmy go sobie jako dyrektora artystycznego. Marcin umarł, zanim było dość materiału do łamania, by móc zacząć rozmawiać. To nie jest bezpośrednio książka o fotografii, chociaż nie jest też nie o niej. Ale chcemy się nią podzielić, bo to najlepszy dla nas sposób, by upamiętnić Wichę.